HHS - Hope - "Manning Park" (Canada)

Vandaag is de camperreis begonnen. Eerst hebben we de camper ingeruimd en startklaar gemaakt en daarna hebben we afscheid genomen van Jennifer, Brett en Aeva. Aeva vond het jammer, dat Niene wegging, gaf haar een kus en zei “I love you”!

Vanaf Surrey, Vancouver, zijn we richting Harrison Hot Springs gereden en hier waren we met een klein uurtje. De weg die leidt naar het “centrum” hebben we gemist en zijn er voorbij gereden. We zijn niet teruggegaan, omdat het onze interesse niet heeft gewekt. Mochten we alsnog er naartoe willen, dan kan dit in de periode, dat we bij Jennifer verblijven, nadat de camper is teruggebracht.

We zijn doorgereden richting Hope. De weg hier naartoe is een “highway” en ligt tussen bergen, bomen, watervalletjes en beekjes. Deze weg heeft een strook wat in Nederland een vluchtstrook is, maar hier is het voor fietsers. Er zijn zelfs locaties waar fietsers de “highway” kunnen kruisen. Op een gegeven moment zagen we iemand fietsen. We vinden het maar raar en gevaarlijk.

Na een halfuur waren we bij Hope. In 1982 is hier de film “Rambo: First Blood” opgenomen. Mede hierdoor is Hope een trekpleister. We hebben rondgereden en hier en daar was nog iets te zien vanuit de film, maar er is veel veranderd. In 2003 is Dedmer hier geweest en volgens hem was niet meer alles hetzelfde. In de film is een bekende scène met een brug, maar inmiddels is deze vervangen. Oktober 2012 is er een feest, omdat het 30 jaar is geleden, dat de film is opgenomen.

Net buiten Hope kwamen we bij een plek waar een aardbeving is geweest op 9 januari 1965. Een groot gedeelte van een berg is ingestort, waarbij drie kilometer van de “highway” tussen Hope en Princeton is verwoest. Door deze aardbeving is 46 miljoen kubieke meter sneeuw, aarde en steen van de 2000 meter hoge berg gevallen. Het gevolg was puin van 70 meter hoog. Vier personen in drie voertuigen zijn bedolven en overleden, waarvan twee slachtoffers nooit zijn gevonden. Een nieuwe weg en gedenkplek zijn bovenop het puin gebouwd en 55 meter boven de originele grondhoogte.

Op 13 augustus 1965 en 23 april 1966 zijn op dezelfde locatie twee vliegtuigen verongelukt en hierbij zijn een sportvlieger en leden van “the Royal Canadian Air Force” overleden.

We zijn doorgereden richting “Manning Park” en hier waren we met een uur. Op een gegeven moment zijn we de “highway” afgegaan en een weg ingereden die tussen bergen, bomen en meren ligt. We hadden borden gezien waarop staat, dat er campings zijn, maar de eerste die we tegenkwamen bleek te zijn gesloten. Het was al begin van de avond, dus blij waren we niet. Toen we doorreden kwamen we bij de tweede camping en deze bleek te zijn geopend … gelukkig.

Volgens een tekst moesten we ons registeren bij “the Guesthouse” en als hier niemand zou zijn onze gegevens noteren op een whiteboard. Er was niemand bij “the Guesthouse” en het whiteboard is buiten gebruik. Brutaal als we zijn, zijn we de camping opgereden en hebben een plaats uitgezocht … in de hoop een gratis verblijf te hebben. Later op de avond kwam iemand langs om ons te registeren en moesten we 28 Canadese dollar (= 22,40 Euro) betalen. Hiervoor hebben we een privéplaats tussen bomen met picknicktafel en vuurkorf/barbecue. Toiletten, kranen met koud en warm water en gratis douches zijn vlakbij. Er is geen wateraansluiting, maar de camper heeft een watertank, dus zodra het mogelijk is moet afvalwater geleegd en schoon water gevuld worden. Ook is er geen elektriciteit, dus we gebruiken de tweede accu van de camper en deze laadt weer op zodra contact wordt gemaakt.

Af en toe zullen we naar een commerciële (luxere) camping met meer faciliteiten gaan. Hier is het mogelijk om de camper aan te sluiten op water en elektriciteit. Ook zijn er dumpstations voor afvalwater en chemische toiletten, zodat deze weer gereinigd en gevuld kunnen worden. Nu staan we op een natuurcamping. Hier is geen internet, dus hiervoor moeten we naar een commerciële camping. Het voordeel van een natuurcamping is, dat deze middenin de natuur is gelegen.

We hebben een klein stukje gewandeld om de omgeving te verkennen. Op een gegeven moment kwamen we bij “Lightning Lake” … adembenemend mooi. Dedmer herkende het direct van toen hij hier was en is wezen kanoën in 2003.

Bij de camper hebben we gegeten en is Niene naar bed gebracht. Ze slaapt in een reisbed, welke we hebben geleend van Jennifer. Dit reisbed staat op het lage tweepersoonsbed en kan worden afgesloten middels gordijnen. Dedmer en Christa slapen op het hoge tweepersoonsbed boven de bestuurderscabine. Ook de dinette kan worden omgebouwd tot bed, maar dit is niet nodig.

Het was vroeg donker en zonder licht is geen hand voor ogen te zien. We willen het chemisch toilet alleen gebruiken voor uitzonderingen, maar Christa gaat in dit duister niet naar een campingtoilet lopen in verband met de aanwezigheid van beren. Ook koelt het snel af en is het ’s-avonds en ’s-nachts redelijk koud.

Lxxfs
Dedmer, Christa & Niene!

===== ===== ===== ===== ===== ===== =====